Onze gemeente is vacant. Na een lange procedure werd er een predikant gevonden die open stond voor een beroep naar onze gemeente, er werd een kennismakingsmiddag georganiseerd en een week later, een verkiezingsvergadering, daar werd besloten officieel een beroep uit te brengen. Dat beroep is er gekomen en hij moest binnen drie weken zijn beslissing laten weten. Uiteindelijk geeft hij aan, niet te komen, met als argument, dat de overname van de winkel van zijn vrouw niet door kon gaan en dat was een teken, dat hij het beroep niet moest aanvaarden.
Zo jammer, dat er om die reden afgehaakt wordt. Dit had hij ook van tevoren kunnen bedenken, want ik heb op de website van de winkel gekeken en als ik haar ambities zag, was ze absoluut niet van plan om die winkel op te geven.
Misschien ben ik ouderwets, maar ik vind, dat als je met een predikant bent getrouwd ben, het niet handig is om een fysieke winkel te beginnen. Of je doet het bewust, om op die manier, alle beroepen die er gedaan worden, af te wijzen om altijd bij dezelfde gemeente te kunnen blijven.
Maar tot mijn verbazing kwam ik op internet een bericht tegen, dat hij een beroep heeft aangenomen naar een andere gemeente. Of dat bericht juist is, weet ik niet, maar als het wel zo is, vind ik dat heel jammer, dat hij daar niet eerlijk over is geweest.
Een beroepingscommissie, bestaande uit vrijwilligers, besteed er heel veel tijd aan en als er dan zo gereageerd wordt, vind ik heel erg.