Gisteravond was de Passion op TV en ik heb deze keer eens niet gekeken. Ik heb er altijd een dubbel gevoel bij, persoonlijk hou ik er niet van om deze manier iets uit te beelden, met acteurs en moderne liedjes. Toch kijk ik vaak ook wel, want ik vind het wel bijzonder hoe de mensen die er bij zijn het ervaren. Ook is het zo, dat al komen er maar een paar mensen tot geloof, omdat ze geraakt worden door deze opvoering, het de moeite waard is. En wie ben ik dan om negatief te reageren.
Wij hebben de afgelopen dagen naar een Netflix docuserie gekeken. Testament: The story of Moses. Ze laten hier het leven van Mozes zien vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood. Zijn leven als prins aan het Egyptische hof en later als profeet, die met de Israëlieten ontsnapt uit Egypte en op weg gaat naar het beloofde land. Tussendoor komen er mensen van verschillende religies aan het woord met toelichting op bepaalde situaties, zoals ze uit hun religie worden beleefd. Het zal heus niet precies zo zijn gegaan, als in die serie, maar het spreekt mij wel aan en als je het verhaal nu leest in de Bijbel, zie je wel dingen voor je zoals ze het hebben laten zien.
Dit zijn dus twee verschillende uitbeeldingen van gebeurtenissen uit de Bijbel, het een heb ik moeite mee en het ander vind ik heel mooi. Zo is er dus voor iedereen wat te zien wat aanspreekt.