Het is de titel van een preek van ds van Die naar aanleiding van de schriftlezing over de wonderbare spijziging, waarbij een grote menigte werd gevoed met 2 vissen en 5 broden.
Het kwam er op neer dat Jezus keek naar wat er wel was.
De preek sprak me heel erg aan, maar ik vind het wel moeilijk om mijn gevoel daarover over te brengen.
Hij noemde ook het voorbeeld van een psycholoog die zijn patiënt het volgende voorlegde,
1×2 =2 2×2 =4 3×2 =7 4×2 =9 5×2 =10
De patiënt zei: er zijn er twee fout, maar hij had ook kunnen zeggen er zijn er 3 goed.
Dat is wat veel mensen doen, focussen op een tekort.
Dat heb ik zelf ook wel, als ik iets heb gedaan of gemaakt, verontschuldig ik me al bij voorbaat, dat ik er niet zo goed in ben. Dom eigenlijk, want een ander ziet dat waarschijnlijk niet zo.
Vorige week had ik appelflapjes gemaakt, ze zagen er niet uit, maar ze waren wel lekker. Nu is het totaal niet belangrijk wat een ander er van vind, maar zo zitten we nu eenmaal in elkaar, behalve als je narcist ben.
Het gaat er om dat je iets doet, met wat je hebt/kunt Al is het nog zo weinig.
Wat heb je voor goeds in huis, niet genoeg, wel voldoende voor Jezus.
Een mens kan van iets veel maken, maar je moet het niet niets noemen.
Ik hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel, maar als je de hele preek wil luisteren, die staat op you tube wijkgemeente de Brug Alblasserdam, de dienst van 15-9-2024.