Ik heb een haat-liefde verhouding met verjaardagen.
Ik ben best dankbaar dat ik er weer een nieuw levensjaar bij heb gekregen, maar een feestje geven, vind ik altijd lastig. Aan de ene kant gezellig dat je familie en je vrienden weer een keer bij elkaar komen, maar ik zie er ook steeds meer tegenop. Het kost me zoveel energie, dat ik de dag er na weer moet bijkomen. In het verleden zag mijn narcistische schoonmoeder ieder jaar kans om de sfeer voor mij te verpesten, altijd een vervelende opmerking, of ze wilde net iets anders drinken, dan wat je aanbood, in ieder geval het was altijd wat. Het contact is inmiddels al een aantal jaren verbroken, dus dat speelt nu geen rol meer. Wim was in maart jarig en die vond het wel leuk om het weer een keer te vieren met familie en vrienden en dat was ook wel gezellig, want de laatste keer was in 2020. Dan krijg je een soort reünie. Vandaag is het mijn verjaardag en zijn we in Zweden, dus komen er geen familie en vrienden langs. Ik heb wel een taartje gekocht, want dat hoort er wel bij vind ik. Er kwamen wel veel berichtjes binnen via Facebook, WhatsApp, Signal en Messenger, ook een paar telefoontjes, dus ik voel me toch wel jarig